Przegrywanie kaset BetaCAM SP

Betacam – rodzina produktów wideo opartych na taśmie 1/2 calowej, produkowanych przez firmę Sony od roku 1982. W języku osób związanych z techniką wideo „Beta” może oznaczać magnetowid, kamkorder albo kasetę wideo z taśmą magnetyczną.

Wszystkie warianty Betacam od analogowych Betacam oraz Betacam SP do cyfrowych Digital Betacam (a także HDCAM/HDCAM SR), używają kaset o tym samym kształcie, co oznacza, że przy przechodzeniu na nowszy format nie ma konieczności unowocześniania archiwów. Kasety dostępne są w dwóch rozmiarach: S (ang. Short) oraz L (ang. Long). Typowa kamera Betacam może używać tylko małych kaset typu S, tymczasem magnetowidy edytorskie używane w studiach telewizyjnych mogą używać zarówno rozmiaru S jak i L.

W 1986 roku wprowadzono Betacam SP, który pozwolił na podwyższenie rozdzielczości poziomej do 340 linii. Podczas gdy ulepszenie samego formatu było stosunkowo niewielkie, spore postępy poczyniono przy sprzęcie studyjnym, szczególnie poprzez wprowadzenie kaset rozmiaru L, pozwalających na nagranie do 90 minut materiału. Samo SP oznacza Lepsza Jakość (ang. Superior Performance), a sam format stał się standardem dla większości stacji telewizyjnych aż do późnych lat 90. Pomimo wieku, format pozostał typowym medium przy postprodukcji video w jakości SD nawet po roku 2000. Czas nagrania na taśmie rozmiaru S nie zmienił się w porównaniu do oryginalnego Betacam (30 minut). Taśma przesuwa się nieco wolniej w sprzęcie pracującym w systemie PAL, pozwalając na nagranie większej ilości materiału niż standardowe 30 lub 90 minut. Na każde pięć minut długości taśmy przypada dodatkowa minuta, co oznacza że taśma przeznaczona do nagrania 90 minut w formacie NTSC, zmieści 108 minut video w formacie PAL.